Poetry written with words

When I disappear

you will find me

in the noise of trees

in the morning silence

in words

forgotten

in silence

"Man will always remain unspoken" - we are like that, we are inscrutable, only we know ourselves best, the most, although sometimes it is difficult for us to understand ourselves ...

Today, there will be some reflection on poetry, so loose, because in my opinion poetry can not be interpreted one hundred percent, it can't be broken down into prime factors. Probably many people may disagree with me, after all at school some of us had to interpret poems, analyze and describe their meaning. However, I believe that poetry - like a human - will always remain unspoken. It always leaves a secret that we can't be sure of. Maybe we can guess it, or maybe not and it is the most beautiful in it.

For each of us, the word can have a different meaning, the word is freedom - as I wrote in the post - The word gives us freedom.

Speaking of poetry, I wanted to quote a poem, I came across it reading an interview with the sculptor Barbara Falender. As you can see, inspiration can be found everywhere, and every word can be an inspiration.

Romance III White Nights

Janusz Kofta

"I feel alive again

I speak, though I know, words hurt

Maybe this moment will come

In which I will be happy

Silence will come like an angel

Angel watchful listening

Because as we are just a stray

A cool hand will soothe our hot foreheads

We will no longer need words

That's how I am, I can't live more simply

That's how I am, I can't live bolder

Come free my thoughts

From words of unnecessary multitude

Omniscient Angel of Silence

I will understand everything thanks to you

I will be a tree, a cloud and a rock

If I can't live,

If I can't die

I want nothing to happen "

For me, this poem is a desire for life and a kind of longing. Longing for freedom, for fulfillment, for simplicity that can be salutary ...

I invite you to my own contemplation of life seen through the eyes of the author, maybe this way we can draw conclusions from our own life? I think that's what poetry is for, that's why we read it, give it answers or make us think. Or ... to confuse our thoughts. Is it wrong? Confusion can lead to good changes. So let's get inspired by poetry and what it can tell us.

---

Kiedy zniknę

odnajdziesz mnie

w szumie drzew

w milczeniu poranka

w słowach

zapomnianych

w ciszy

"Człowiek zawsze pozostanie niedopowiedziany" - tacy już jesteśmy, nigdy nieodgadnieni, tylko my znamy samych siebie najlepiej, najbardziej, choć czasem trudno nam samych siebie zrozumieć...

Dziś będzie trochę rozważań o poezji, takich luźnych bo moim zdaniem poezji nie da się zinterpretować tak na sto procent, nie da się jej rozłożyć na czynniki pierwsze. Zapewne wiele osób może się ze mną nie zgodzić, przecież w szkole niektórzy z nas musieli interpretować wiersze, analizować i opisywać ich sens. Uważam jednak, że poezja - jak człowiek - zawsze pozostanie niedopowiedziana. Zawsze bowiem pozostawia pewną tajemnicę, której nie możemy być pewni. Może uda nam się ją odgadnąć, a może nie i to jest w niej najpiękniejsze.

Do każdego z nas słowo może mieć inne znaczenie, słowo jest wolnością - jak pisałam w poście - Słowo daje nam wolność.

Skoro o poezji to chciałam przytoczyć pewien wiersz, natknęłam się na niego czytając wywiad z rzeźbiarką Barbarą Falender w najnowszym magazynie Zwierciadło. Jak widać inspirację można odnaleźć wszędzie, i inspiracją może być każde słowo.

Romans III Białe noce

Janusz Kofta

"Czu­ję, że znów je­stem żywy

Mó­wię, choć wiem, sło­wa ra­nią

Może przyj­dzie ta chwi­la,

W któ­rej będę szczę­śli­wy

W ci­szy przyj­dzie mil­cze­nie jak anioł

Anioł czuj­nie na­słu­chu­ją­cy,

Bo jak my jest tyl­ko przy­błę­dą

Dło­nią chłod­ną ukoi na­sze czo­ła go­rą­ce

Już nam sło­wa po­trzeb­ne nie będą

Taki je­stem, nie umiem żyć pro­ściej

Taki je­stem, nie umiem żyć śmie­lej

Przyjdź uwol­nij me my­śli

Od słów zbęd­nej mno­go­ści

Wszech­wie­dzą­cy mil­cze­nia anie­le

Dzię­ki to­bie wszyst­ko zro­zu­miem

Będę drze­wem, chmu­rą i ska­łą

Sko­ro żyć nie po­tra­fię,

Sko­ro umrzeć nie umiem

Pra­gnę, żeby nic się nie sta­ło "

Dla mnie ten wiersz to pragnienie życia i pewnego rodzaju tęsknota. Tęsknota za wolnością, za spełnieniem, za prostotą, która może być zbawienna...

Zapraszam do własnej kontemplacji życia widzianego oczami autora, może uda się w ten sposób wyciągnąć wnioski z własnego życia ? Chyba właśnie po to jest poezja, po to ją czytamy, żeby dala nam odpowiedzi albo nakłoniła do myślenia. Albo... żeby zrobiła zamęt naszych myśli. Czy to źle? Zamęt może prowadzić do dobrych zmian. Warto więc inspirować się poezją i tym, co może nam przekazać.

#inspiration #poetry #poem #life #inspiracja #poezja #wiersz #życie